Caritas Diecezji Sandomierskiej jest instytucją charytatywną, której misją jest niesienie pomocy w duchu ewangelicznej miłości, dającej nadzieję na godne życie ludziom znajdującym się w trudnej sytuacji.
Caritas Diecezji Sandomierskiej realizuje zadanie finansowane ze środków PFRON zgodnie z umową nr ZZO/000089/13/D z dnia 07.12.2020r.
Rodzaj zadania: wsparcie psychologiczne osób niepełnosprawnych
Tytuł zadania: „Prowadzenie działań mających na celu niwelowanie negatywnych skutków wywołanych COVID–19”
Okres realizacji: od 15 grudnia 2020 roku do 31 grudnia 2021 roku.
Projekt realizowany jest przez Caritas Diecezji Sandomierskiej w Sandomierzu na ul. Opatowskiej 10 i Trześniowskiej 13. Grupą docelową są uczniowie i absolwenci Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjnego „Radość Życia” dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnych w Sandomierzu oraz beneficjenci projektów realizowanych w Caritas Diecezji Sandomierskiej, wykazujący potrzebę wsparcia psychologicznego, wynikającą z trudnej sytuacji wywołanej przez pandemię koronawirusa.
Celem wsparcia psychologicznego jest wzmocnienie kondycji psychofizycznej uczestników, przeciwdziałanie poczuciu zagrożenia, wyobcowania, bezradności, obniżenie poziomu lęku i stresu. Istotnym elementem w aktualnej sytuacji społecznej jest możliwość uzyskania opieki psychologicznej w sytuacji kryzysu i ograniczonego dostępu do usług specjalistycznych. Projekt jest więc odpowiedzią na zgłaszaną przez uczniów, absolwentów, rodziców, opiekunów i nauczycieli Ośrodka potrzebę kontaktu i wsparcia psychologicznego.
Uczestnicy ze względu na przytłaczającą ilość negatywnych informacji płynących z mediów oraz brak umiejętności ich krytycznej oceny popadają w skrajne stany emocjonalne – pobudzenia i depresji, doznają wewnętrznego napięcia, z którym sobie nie radzą. Odreagowywanie na innych, agresja i autoagresja są często pojawiającymi zachowaniami zgłaszanymi przez rodziców i opiekunów jako reakcja na izolację i aktualną sytuację społeczną. Kontakt z psychologiem umożliwia uczestnikom odnalezienie się w nowej rzeczywistości, zrozumienie bieżących wydarzeń, wyciszenie negatywnych emocji, poradzenie sobie ze złością, osamotnieniem czy nudą w sposób akceptowany społecznie.
Izolacja społeczna ze względów pandemicznych przyczynia się do znaczącego regresu emocjonalnego, obniżenia nastroju i samooceny. W tym kontekście obserwowana jest silna potrzeba wzmożenia odziaływań psychologicznych w zakresie poczucia bezpieczeństwa, wentylacji negatywnych emocji, radzenia sobie z niepewnością wynikającą z braku przewidywalności najbliższej przyszłości.
Wsparcie psychologiczne jest dostosowywane do potrzeb poszczególnych beneficjentów, w zakresie ilości godzin i zastosowanych metod pracy.