„Wielkanocny pacierz ”

Nie umiem być srebrnym aniołem –

ni gorejącym Krzakiem –

Tyle Zmartwychwstań już przeszło –

a serce mam byle jakie.

Tyle procesji z dzwonami –

tyle już alleluja –

a moja świętość dziurawa

na ćwiartce włoska się buja.

Wiatr gra mi na kościach mych psalmy –

jak na koślawej fujarce –

żeby choć papież spojrzał

na mnie – przez białe swe palce.

Żeby choć Matka Boska

przez chmur zbite wciąż deski –

uśmiech mi Swój zesłała

jak ptaszka we mgle niebieskiej.

I wiem, gdy łzę swoją trzymam

jak złoty kamyk z procy

zrozumie mnie mały Baranek

w najcichszej Wielkiej Nocy –

Pyszczek położy na ręku –

sumienia wywróci podszewkę –

Serca mojego ocali

czerwoną chorągiewkę.

ks. J. Twardowski

https://fb.watch/dw2EP2jwv-/